[wątek główny #3] Długa droga do domu.

-A martwiliśmy się mniej?- Stwierdził chłodno Natsume.

-Sanosuke żyje. Kontrakt działa, więc żyje.- Dodał Shigure warknięciem.

Natsume bardzo ostrożnie podszedł do torby i wezwał Shigure skinieniem. Zaczął wskazywać zwoje, które wilkolis obwąchał. Ostrożnie podsunął Sokołowi część. Pozostałych, nawet on nie chciał dotykać.
Natsume z namaszczeniem pozwijał te zwoje, które udało się odratować. Resztę natychmiast spalił.

-Nie do końca wiem, z czym macie do czynienia, ale w razie czego, w żadną walkę się nie mieszam. Wy umrzecie raz, a mnie na wieki będzie to coś męczyło, jeśli podpadnę.

Natsume westchnął tylko. Nie, żeby zaskoczyły go słowa Shigure. On się nigdy nie chciał mieszać w cokolwiek, jeśli to nie był jego problem. Ale to tutaj nie wyglądało przyjemnie. To było coś silnego.
Z drugiej strony coś musiało pójść nie tak...
-Jeśli to ten oni uprowadził naszych ludzi... a ktoś... coś... ich odebrało... nie rozumiem.
Westchnął znowu i zapakował ostrożnie odratowane zwoje do swojej torby.

Rozejrzeli sie jeszcze, kiedy Natsume przegladal zwoje Shiby.
Z pewnoscia walka tutaj byla ostra, sadzac po stanie obdrapanej kory na drzewach.
Hiro zmruzyl oczy i niepewnie podszedl kawalek do czegos. Cos okazalo sie oderwana reka oni, ktorej palce nadal zaciskaly sie na polprzezroczystej, białej wstazkce. Do tego na ziemi dostrzegl slad charakterystyczny dla geta.
- Toritaka-san...? Moze to malo wazne... ale moglbys tu na chwile podejsc?

To też i jego zainteresowało. "Co żeś znalazł był?"

Wskazal na reke i to co trzymala.
- I tutaj... to chyba odcisk geta.

Natsume przyjrzał się śladom geta. Wzruszył ramionami.
-Ludzie noszą geta. I wiele podobnych ludziom istot.

Jednak kiedy zobaczył wstążkę, zamarł na moment. Podszedł bliżej i półprzytomnie sięgnął do niej.
Shigure szybko trzasnął go przez rękę, z cichym warknięciem. Pokazał mu krew oni na wstążce i coś do niego szepnął.
Natsume pokiwał głową i wstał.

-Może lepiej idźmy dalej. Nie sądzę, żeby tu było bezpiecznie.

Spojrzał w stronę wilkolisoczłeka, czy to on ich poprowadzi. Jeśli tak, to Gorou będzie się od niego trzymał z daleka. I tak będzie się od niego trzymał jak najdalej.

- Czy ta wstazka cos znaczy, Toritaka-san?

Shigure faktycznie zaczął węszyć i prowadzić ich w sobie tylko znanym kierunku.
I chociaż nie widzieli nikogo poza sobą, czuć było, jakby sam las ich obserwował.

Po drodze Natsume odpowiedział powoli:
-Znam kogoś, kto ma przy... ubraniu... podobne wstążki. Można tak powiedzieć. Ale nawet, jeśli tu był, na pewno nie uprowadziłby Sanosuke.

Zurawiny spojrzaly po sobie.
- A... kto mogl?

Zresztą człowiek by rosłego chłopa i tego lubiącego chłopców młodego nie wziął pod pachę i hajda przez las.

Dreptają zatem w miarę szybko za Shigure.

Natsume z kolei tłumaczy się:
-Bo widzisz... ciężko to dokładnie wytłumaczyć z braku ludzkich określeń... ten las jest chroniony. On... on ma swojego opiekuna... i on... no właśnie u niego widziałem już takie coś. Ale to nie mógł być on. Właściwie podejrzewałem tych samych ludzi, którzy zrobili zamieszanie u was. I początkowo to chyba byli ci sami ludzie... ale... wygląda to, jakby coś... coś tutaj nie przepadało za ich obecnością... -wzdycha- Sam już nie rozumiem, co się dzieje...

"A co to za różnica kto, co i dlaczego. Trzeba znaleźć człeka, co wam go porwano i tyle. Sie nie rozdrabniać sie."

- Tak, dalej nie wiemy gdzie sa Sanosuke i Shiba-san. I skoro demon nie zyje... to po co byli komus kto go upolowal?

Shigure warknął, prawie szczeknął, na Renjiego.
-Wiemy gdzie jest Sanosuke, śmiertelniku. Ja nie gubię swoich zabawek, jak coniektórzy. Na twoim miejscu bardziej martwiłbym się właśnie o to, KTO ich tam zabrał. Jeżeli jest choć w połowie podobny do tego, o którym mówi Natsume, to serdecznie życzę powodzenia.
Kłapnął jeszcze zębami poirytowany.

Natsume tylko popatrzył na Shigure nieco błagalnym wzrokiem, jakby bez słów prosił go o spokój.

Między warknięciem a pierwszymi słowami już miał rękę na kołczanie. Uspokoił się znowu. Wytrzymanie w takim towarzystwie będzie... problematyczne. Ale nie odzywał się - nie zamierzał prowokować tego czegoś. Może był chamem, ale żywym chamem i zamierzał ten status utrzymać.

Zmruzyll tylko oczy, bo wolal nie ryzykowac komentowania.
Martwil sie tym, martwil sie tym co moze zastac po powrocie na zamek i czy w ogole tam wroca.
Ale spokojnie. Jeszcze.

Południe minęło we względnej ciszy.
Shigure po prostu szedł pewnie przed siebie, Natsume natomiast starał się wyjaśnić, że wbrew pozorom w tym lesie wcale nie ma aż tyle dziwadeł. Ten oni i onikage nawet nie były stąd. I w ogóle... No, generalnie Sokół widocznie czuł się zobowiązany, żeby złagodzić sytuację.

I wtedy, pod wieczór, dotarli do kolejnego pobojowiska.
Tym razem, co prawda nie było żadnych zwłok... ale właśnie to było dziwne. Zważywszy na ilość krwi wokół... ludzkiej krwi...

'Chyba marnuję czas i nie dostanę moich piniędzy,' pomyślał Gorou, ale na głos nic nie powiedział. Przyjrzał się uważnie, czy nie widać jakichkolwiek śladów - prowadzących gdzieś, lub nawet pojedyńczych śladów stóp czy łap.

Zurawiny tez zaczely sie rozgladac, ale niczego szczegolnego nie udalo im sie wypatrzec. Wszedzie tylko krew.

Złamał jaką gałązkę i podniósł nią strzępek czarnego materiału. Gwizdnął znanym już tonem i wyczekująco spojrzał na Natsume. Ruchem głowy wskazał też na zgniecioną trawę. "Ślady wielkości człowieka."

Natsume nie zdążył nic powiedzieć, kiedy wilkolis warknął:
-Szykujcie broń.

Konie zostaly szybko przywiazane, co by ich znowu nie trzeba bylo po calym lesie szukac, i panowie siegneli po swoje katany.

Natsume natychmiast wyciągnął wachlarze i plecami oparł się o najbardziej zaufaną osobę... którą okazał się być Shigure.

Z mroku lasu, spomiędzy drzew powoli zaczęli wychodzić ludzie w czarnych kimonach. Niby ludzie, jak ludzie... poza tym, ze nosili na sobie świeże rany. Rozległe rany.

-Ożywieni- Warknął Shigure.
-Mówcy Krwi- Stwierdził Natsume.

- Uwazaj na krew, Hiro.
Iwasaki odpowiedzial twierdzacym pomruczkiem i obaj zaatakowali zblizajace sie do nich... cokolwiek to bylo.
Renji swojego usiekl swojego przeciwnika dosc mocno, Hiro troche slabiej ale jego oponent dorobil sie kolejnej rany.

[zombiaki dostaly 26 i 19 obrazen]

Martwi, a chodzą. W pierwszej chwili nogi mu zmiękły, ale jednak, biorąc pod uwagę co niedawno widział... To te truposze nie były nawet w połowie tak straszne jak ten koń na drodze, czy tak... nie z tego świata, jak porowa dziewczyna. Wyciągnął strzałę i napiął cięciwę. Zatrzymał na moment oddech. Puścił strzałę, która śmignęła tylko przy Hiro. Umarlak osunął się na ziemię ze strzałą przebijającą oczodół.

[dmg 28, wiec zombie kolo Hiro padl z okazji headshota]