[wątek główny #2] Przyczajony sokół, ukryty (w herbaciarni) żuraw

Hiro milczal zerkajac tylko co jakis czas na swojego pana. Ten zas przygladal sie Natsume, ktory istotnie nie wygladal za dobrze, ale moze Sano chodzilo o cos innego. Wolal odczekac i uslyszec wyjasniene.

Natsume obdarzył Sano bardzo lodowatym spojrzeniem, ale nie odezwał się. Najwidoczniej uznał, że rzucanie się do walki z Oni, faktycznie nie było najlepszym pomysłem. Z wielu powodów. Nie mógł sobie pozwolić na bezmyślną śmierć dla Żurawi. Miał własny klan, który był znacznie ważniejszy.
Z drugiej strony dlaczego właściwie Sano pchał się prosto w łapy demona? Żurawie powinni sami uporać się ze swoim problemem. Z tego co rozumiał, sami go wywołali.
No tak... tyle tylko, że to oni byli szkoleni do walki z tego typu bestiami, a nie Żurawie.
Westchnął głośno, po czym wyprostował się.

-Wyślesz tam Anku. Chcę wiedzieć z czym dokładnie będziecie walczyć. To niemądre iść tam bez wsparcia, ale nie sądzę, żebyś ty, ze wszystkich ludzi, był dostatecznie cierpliwy, żeby na nie zaczekać.

Sanosuke, kiedy Natsume zaczął mówić, pochylił się nieco, jakby odruchowo robił wszystko, by być ciut niższym.

-Zaiste. Tak zrobię. Renji i jego ...przyjaciel... mi pomogą.- Odwrócił się do Feniksa- Shiba-san... nie wiem, czy powinienem prosić i ciebie o pomoc. Jesteś bardzo odważny, ale... z drugiej strony byłeś już na ziemiach Krabów... wierzę, że możesz nam bardzo pomóc, ale wiedz, że nikt nie wymaga od ciebie tak wielkiego poświęcenia...

Śmierć w jakiejś skażonej norze nie brzmiała zbyt zachęcająco. Od Krabów się nasłuchał co dzieje się z człowiekiem umierającym na skażonej ziemi. Nie wyobrażał sobie, żeby za kilka lat jego bracia przybyli żeby zabić jego terroryzujące okolicę truchło. Z drugiej strony, ci ludzie potrzebowali czegoś więcej niż tylko mieczy, a skoro Sokoli shugenja nie mógł walczyć, ktoś musiał go zastąpić. Żurawie są mądrym klanem, ale ich polityczne intrygi i duma potrafią im przesłonić świat, więc oficjalnie nie otrzymają od nich żadnego wsparcia, poza tymi dwoma.
Miał nadzieję, że ten okama chociaż umiał walczyć, nie tylko kokietować strażników...

"Rozumiem, Toritaka-san, że nie ruszymy wcześniej niż o wschodzie słońca? Muszę zregenerować siły i przygotować się do takiej walki."

Kakita skinal glowa, chcac potwierdzic slowa Sano.
- Jestem Ci bardzo wdzieczny za pomoc, Shiba-san, ale jesli sytuacja wyglada tak zle jak mowicie... nie jestes przez nikogo ani przez nic zobowiazany zeby pomagac nam dalej-
Takeshi jednak zdarzyl sie odezwac i nie dal mu skonczyc.

Sanosuke skinął głową.
-Odpocznij zatem. Rano wyślę po tropach mojego sokoła. Być może uda nam się dowiedzieć czegoś więcej o tym Oni... wy, Żurawie nie macie przypadkiem nic o nich w swojej bibliotece, prawda, Renji? Bo to ciut głupie, nawet jak na mnie, rzucać się na coś, co może być odporne na moje ostrze...

- Nie mam pojecia prawde mowiac, acz posiadamy w swoim zbiorze wiele zapiskow. Moge oczywiscie sprawdzic, acz nie do konca wiem czego mialbym szukac.

"W tutejszej świątyni może będą mieli!" Oczka już mu się zaświeciły. Był w zasadzie gotów już biec i sprawdzić.

Tu, odezwał się Natsume, bardzo widocznie wdzięczny, że Sano ma chociaż tyle rozumu.
-Szczerze wątpię, żeby na temat zjawisk nadprzyrodzonych pisywali wasi ludzie. Jeżeli znalazłyby się u was jakiekolwiek zapiski Krabow... nie sądzę, żeby ktoś na waszych ziemiach w ogóle interesował się "bajkami" na temat istot cienia... ale... tak... warto było by to sprawdzić, mimo wszystko. Cokolwiek napisanego przez Krabów, co mogłoby mówić o demonach i Oni... - Uśmiechnął się ciepło do Takeshiego- Tak. To też jest bardzo dobry pomysł, młody Feniksie. Całkiem możliwe, że uzyskasz tam ważne informacje. Ja z kolei spróbuję znaleźć jakiś trop Mówców Krwi. Obawiam się, że może ich być w mieście więcej...

"Też bym to podejrzewał. Ich kult od czasu ostatecznego pokonania ich przywódcy się rozpadł, ale zwykle jeśli jest jeden, to jest ich całe zgromadzenie..."
[wai, Natsume-sempai go zauważył!]

Sanosuke pociągnął kolejny łyk sake.

-Dziś proponuje odpocząć. Jutro zabierzmy się za zbieranie informacji. Im szybciej to ubijemy, tym lepiej, ale nie mam zamiaru przy tym ginąć. Ani tym bardziej poświęcać żadnego z was. Wolę iść tam odpowiednio przygotowany.

- Wrocimy z Hiro na zamek i poszukamy czy moze jednak czegos nie ma w naszej bibliotece. Pytac tam nie bedzie za bardzo kogo, bo zapewne juz panuje zmowa milczenia... - Renji westchnal. Mial nadzieje ze nie pakuja sie w jakies bagno, yulko jednak jest to odosobiony przypadek...
- Dziekuje jednak ze mimo wszystko zdcydowaliscie sie nam pomoc.
Sklonil sie, nie dotykajac czolem podlogi, ale i tak dosc gleboko. Za to drugi Zuraw widzac co Renji robi, uklonil sie niemal do samego konca.

Sanosukie nie bardzo wiedział jak się zachować, wiec spojrzał na Natsume niepewnie.

Natsume, nadal wyprostowany dumnie, łaskawie skinął głową.
-Robimy to głównie, żeby odzyskać naszego chłopaka.

"Nie pochlebiajcie sobie, intryganci."

Zerknął pytająco na Sokoły. Od tej dworskiej polityki zaczynała go głowa już boleć.

Sanosuke widząc pytający wzrok Feniksa, wskazał na Żurawinki paluchem.
-Mają jednego z naszych. W "gościnie". Uznali, że latorośl Sokołów zajmuje się tą Krwawą Magią. Znaczy nie ci tutaj. Renji to przyjaciel. Jego ojciec uwięził naszego Daisuke. No tośmy po niego przyjechali. Dogadać się nie dało, to trzeba załatwić to inaczej...

- Tak, niestety doszlo do takiej sytuacji. Co w mojej opinii... nie bylo dobrym posunieciem. Ale ojciec nie dal sie przekonac do odstapienia od tego.

[macie gupiego GMa]

"W takim razie... rozejdźmy się i odpocznijmy."

-Zaiste.
Sanosuke wstał, poszedł do swoich pakunków, wyjął z nich swój zajebisty kocyk zajebistości z sokołem.
...po czym podał go młodemu Feniksowi.

Pisklak zamrugał w zdziwieniu. "Etto... Toritaka-san? ...co mam zrobić?"

-No bo... ten...-Sanosuke podrapał się po głowie.- Mówiłeś wcześniej, że w świątyni już raczej nie pośpisz... no to pożyczam koc?

Uśmiechnął się z zakłopotaniem. "Dziękuję za propozycję, ale dam sobie radę."

Tymczasem Renji znowu zerknal na dziedzica Sokolow i znowu na Sanosuke i Takeshiego.
- Moge pomowic z gospodarzem aby uzyczyl Ci pokoju, Shiba-san.

"Kakita-san, dziękuję za oferowaną gościnę, ale skoro i tak muszę iść do świątyni, nie potrzebuję twego... gestu."

Nie nalega, nie ma prawa go zmuszać.

*tutaj chyba juz nic, wiec >>?*

O brzasku, kiedy ostatni ludzie wytaczają się z herbaciarni i zajazdów, Sanosuke wzywa do siebie swego wiernego sokoła, gdzieś, w jakimś pustym zaułku. Stamtąd wypuszcza go na zwiady, i podąża za nim ulicami miasta, chcąc dowiedzieć się, dokąd prowadzą tropy Oni.